Nieuwsbrief 4

Lieve vrienden,

We zijn weer terug in Kroatië. In Rijeka om precies te zijn. Na Malta zijn we naar Montenegro gegaan. Dat is ook al een oude deelrepubliek van het voormalige Joegoslavië. We hebben er een geweldige, gezegende tijd doorgebracht. Behoorlijk veel bezoekers op het schip. Montenegro is een erg traditioneel, orthodox land waar de kerk nog steeds een grote invloed heeft. Een van de opvallendste dingen die we er meemaakten was het contact met een pastor van een orthodoxe kerk. Hij leidde de kerk al meer dan 10 jaar, maar had geen bijbel?? Wat was deze man blij toen we hem een bijbel in zijn eigen taal konden geven. Dan vraag je je wel af waar hij al die jaren over gesproken heeft tijdens zijn diensten.

Ik zal wat meer vertellen over het schip. De organisatie is verdeeld in 2 blokken. Het 1e blok zijn de mensen die wettelijk noodzakelijk voor het varen van en schip. Dit zijn de stuurlui, de matrozen, de machinisten en hun wachtlopers. Deze vallen allemaal direct onder de kapitein. Daarnaast is er een hele grote groep die onder de directeur valt. Dit zijn alle mensen voor interne en externe ministry, maar ook de school, galley (keuken) en huishouding.
In de huishouding werken de zogenaamde ‘cleaning-angels’ die stofzuigen, toiletten schoonmaken, de was doen, tapijt reinigen etc. In de galley werken ook mannen, dus die noemen we geen angels. Zij zijn verantwoordelijk voor het eten, maar ook de afwas.

Ikzelf ben onderdeel van de machinekamer. We hebben 2 hoofdmotoren van zo’n 4000 pk ieder, maar we varen nooit op vol vermogen. We hebben geen haast en het bespaart veel geld. We wekken onze eigen elektriciteit op en hebben daarvoor 3 dieselmotor-gedreven generatoren van 800kW ieder. Normaal staat er altijd 1 bij. Alleen tijdens manoeuvreren wordt een 2e bijgezet. Met deze generatoren hebben we de laatste tijd enige problemen gehad. Een opgeblazen turbo, brand in een van de generatoren, gesprongen leidingen en meer kleinere zaken.

Brand is een gevaarlijk iets op een schip. Op het schip moeten we iedere week een brand oefening doen. Het is geweldig om te zien hoe jongeren die 3 maanden geleden nog nooit een schip hebben gezien nu als volledig ingepakte brandweerman met persluchtmasker op een ruimte binnengaan gevuld met rook. Helaas kunnen we geen echte brand met hitte simuleren. Overal op het schip zijn brand en rookmelders geplaatst. Die gaan regelmatig af, meestal ‘s-nachts. Brandalarm. Allen die dan een taak hebben moeten zich melden. Ik ook. En hoewel ik direct tegenover het Fire-station slaap, ben ik nooit de 1e. Ik weet niet hoe die anderen het doen. Volgens mij slapen die met hun kleren aan. Gelijk worden er 2 in de brandwerende pakken gestoken en meestal, als ze net de perslucht hebben omgedaan, komt het sein loos alarm. En iedereen weer terug naar bed.

Op Malta hebben we een grote oefening gehouden met de plaatselijke hulpverlening. We simuleerden een brand die we niet onder controle konden krijgen, inclusief slachtoffers. Binnen een kwartier stonden er 19 wagens met sirene voor het schip. Het gehele gebied werd door politie afgezet. 1e hulp posten ingericht en er kwam een blusboot langszij. Heel indrukwekkend en gelukkig goed georganiseerd. Het komt zelden voor dat de autoriteiten op een schip kunnen oefenen. Daarna een gezamenlijke briefing en ’s middags mochten wij op hun kosten oefenen in de brandweer kazerne met weer eens een echt vuur. Voor velen een niet te vergeten ervaring. Wel wat anders als je nu met pak en masker op, een ruimte moet betreden waar een flink vuur is.

Bedankt voor de reacties tot nu toe, tot de volgende update!

Peter